Książkowa mania

"Sztuka uprawiania róż z kolcami" to kolejna książka obyczajowa, po którą sięgnęłam w ostatnim czasie.

         Galilee Garner jest chora. Czeka na przeszczep nerki. Do tego czasu co drugi dzień musi stawiać się w szpitalu na dializy. Ale to jej nie przeszkadza oddawać się swojemu hobby. Gal hoduje róże. Stara się uzyskać jak najlepszą krzyżówkę, która będzie zarazem piękna i niesamowicie pachnąca. Wie, że do tego długa droga.

    Gal jest nauczycielką biologii w prywatnej szkole. Ma nadopiekuńczych rodziców i siostrę Becky, która nie potrafi się zająć swoją córką, Riley. Któregoś dnia na progu domu Gal, zjawia się Riley. Becky wyjeżdża do Honkongu do pracy. Prosi gal o zajęcie się siostrzenicą. Kobieta się zgadza. Od tego momentu jej życie już nie będzie takie same.

Czytaj dalej

       Nie słyszałam wcześniej o Piotrze Nesterowiczu. I w sumie nie ma co się dziwić, bo do tej pory wydał raptem opowiadanie w czasopiśmie "Fantastyka" i jedną książkę z gatunku literatura faktu. Ukończył Organizację i Zarządzanie w Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu. "Piasek" to jego pierwsza powieść z gatunku fantastyki.

Czytaj dalej

Pierwszy raz spotkałam się z twórczością pana Michała Mazurka. Próbowałam znaleźć jakieś konkretne informacje o tym pisarzu, ale google nie bardzo mi pomogło. Dopiero z recenzji innych blogowiczów dowiedziałam się, że jest to dwudziestoośmioletni nauczyciel języka angielskiego, który pracuje w przedszkolu w miejscowości Pionki. Lubię wiedzieć co nieco o autorze przeczytanej i recenzowanej książki. A te nieoficjalne informacje to dla mnie trochę mało. Także na stronie wydawnictwa Novae Res, którego nakładem ukazała się debiutancka powieść pana Michała ("Architekt zła. Część I), nie ma o nim żadnej notki. Szkoda. Ale do rzeczy.

 Czytaj dalej:

Po lekkich, przyjemnych lekturach przyszedł czas na pozycję cięższego kalibru. "Kobiety Kaddafiego" to bardzo trudna lektura, wymagająca naprawdę mocnych nerwów.

    Książka "Kobiety Kaddafiego" opowiada historię Sorai, libijskiej dziewczyny, która została wybrana przez Kaddafiego podczas wizyty w jej szkole. Wtedy nie wiedziała, że to spotkanie i wybór przez Wodza oznacza dla niej początek piekła. Zostaje siłą zabrana z domu do rezydencji przywódcy. Wtedy poznaje jego prawdziwe oblicze. Gwałcona, bita, poniżana i poniżana ma być na każde skinienie. A Kaddafi nie ma skrupułów. Jednak wszystko wskazuje na to, że Soraya nie jest osamotniona w swoim losie. Takich dziewcząt, którym Wódz zniszczył życie, jest o wiele wiele więcej.

Była już "Ania z Zielonego Wzgórza", teraz czas na "Anię z Avonlea".

       Ania nam dorasta i zaczyna poważnieć. Dostaje etat nauczycielki w miejscowej szkole. Z miejsca zyskuje sympatię i miłość swoich uczniów. Na Zielonym Wzgórzu także dużo się dzieje. Maryla postanawia przyjąć pod swój dach osierocone przez kuzynkę bliźnięta - Tolę i Tadzia. Tola to spokojna, grzeczna i ułożona dziewczynka. Momentami aż za układna. Za to Tadzio nadrabia za obojga. Niesamowity urwis, który nie może usiedzieć na miejscu ani chwili. Uwielbia psocić i zadawać trudne pytania. Nie można więc się dziwić, że Ania z Marylą bardziej kochają Tadzia. Życie na Zielonym Wzgórzu znowu nabierze wspaniałych barw dzięki tej dwójce.

Czytaj dalej:

Idąc za ciosem, sięgnęłam po księgę drugą Kronik Drugiego Kręgu. I tutaj już tak wspaniale nie było, jak przy poprzedniej części. 

         Życie na Jaszczurze powoli nudzi się grupie magów. Monotonność dnia codziennego doprowadza do szału. Aż pewnego dnia Jagoda z Kamykiem odkrywają, że Słony informuje szpiegów Pierwszego Kręgu o tym co dzieje się na wyspie. Aby nie dopuścić do tragedii, postanawiają opuścić wyspę i wyruszyć do Lengorchii a potem dalej, w góry. Nikt nie może być pewny tego, co przyniesie los.

Czytaj dalej:

Po przeczytaniu Pierwszej części Kronik Drugiego Kręgu odkryłam, że jest jeszcze tom  numer ..0. No i się trochę wkurzyłam, bo najgorsze dla mnie jest czytanie tomów niechronologicznie. Po prostu tego nie znoszę! Już miałam rzucić w kąt część drugą tomu pierwszego Kronik Drugiego Kręgu. Specjalnie to podkreślam. No bo jak tu się nie wkurzyć, jak ktoś stosuje tak denne oznaczanie poszczególnych tomów. Wrrr. Najchętniej pizgnęłabym w kąt "Naznaczonych Błękitem księgę drugą". Ale się opanowałam.

        "Naznaczeni Błękitem" to powieść oparta na wydanym wcześniej zbiorze opowiadań. Głównym bohaterem jest Kamyk, posiadający moc magów określanych Tkaczami Iluzji. Dzięki wyobraźni i swoim zdolnościom potrafi stwarzać wielkie miraże. Jednak za swój talent musiał zapłacić dużą cenę - jest głuchoniemy. Nie może pogodzić się z tą myślą. Wierzy, że dzięki innemu magowi uda mu się odzyskać słuch. Niestety nawet najpotężniejszy czarodziej nie jest w stanie mu pomóc. Zrozpaczony nie widzi dla siebie ratunku. I wtedy na jego drodze staje Smok. Dzięki zwierzęciu, Kamyk dostaje od losu niebywałą okazję.

Czytaj dalej

 Książek traktujących o tematyce obozowej jest mnóstwo. Ogólne relacje świadków, zdjęcia z tego okresu możemy podziwiać w większości publikacji. Ale książka Marty Bogackiej "Bokser z Auschwitz" to jest coś, z czym się pierwszy raz spotykam. Losy jednego więźnia, który korzystając ze swoich umiejętności próbuje przetrwać w KL Auschwitz. 

          Marta Bogacka, to dwudziestoparoletnia kobieta, pochodząca z Oświęcimia. Absolwentka historii prawa na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Kilka lat temu obroniła pracę magisterską. Jej tematem były Losy Tadeusza Pietrzykowskiego, boksera, więźnia KL Auschwitz, który został oznaczony w obozie numerem 77. Tą pracą zwróciła na siebie uwagę. Promotor autorki zaproponował  wydanie jej w formie książkowej. W ten oto sposób "Teddy" stał się bardziej znany. Wcześniej rzadko kto słyszał o tym bokserze, który próbował przeżyć walcząc na ringu w KL Auschwitz.

Czytaj dalej

Pana Andrzeja Pilipiuka fanom fantastyki przedstawiać nie trzeba. Tak samo jak Jakuba Wędrowycza - najbardziej znanej postaci wykreowanej przez polskiego autora. To właśnie dzięki niemu Pilipuk zyskał sławę. Nie będę wdawała się w szczegóły na temat twórczości tego pan. Dodam tylko, że jest to jeden z najbardziej znanych polskich pisarzy fantastycznych. 

       Większość powieści, opowiadań, które wyszły spod pióra Pilipiuka jest dobra, a czasem nawet bardzo dobra. W sumie to jeden z moich ulubionych pisarzy fantastycznych. Do tej pory nie zawiodłam się na nim. Aż do czasu, kiedy sięgnęłam po "Wampira z M-3". Ale o tym później.

Czytaj dalej: